Długo zwlekałem z obejrzeniem drugiej części. Po wybitnym ,,Przed wschodem..." nie chciałem ryzykować zepsucia tej historii w kontynuacji. Na szczęście ten film dalej to ma. Przegadanie, leniwe paryskie popołudnie, zawiera chyba najdłuższą scenę spaceru w czasie rzeczywistym w historii kina. Pulsuje od emocji, fascynacji - lecz niekoniecznie miłości, oj to byłoby zbyt proste i twórcy uciekają z tej pułapki. Fantastyczny walczyk, ładunkiem wrażeń odpowiadający scenie w kabinie muzycznej z poprzedniej części. No i to pomieszanie życia z fikcją, związane z książką Jesse'go - realizm magiczny utrzymany przez cały film.
I ta końcówka, drwiąca z widza - ja tego sie nie spodziewałem, totalna niespodzianka. Byłem pewien, że wyjdzie do ostatecznego wyznania, ale i tu twórcy z wyczuciem uniknęli banału.
Dziesiątki nie wystawiam chyba tylko dlatego, że nie rzucam nimi zbyt często, a poprzednia część już dostała.