A ja mam całkiem odwrotnie:) i mnie bardziej urzekła właśnie druga część.Pierwsza była urocza, piękna ale nieprzesłodzona (jak większość filmów w tej tematyce).Słuchając rozmowy bohaterów nie miałam najmniejszego problemu z uwierzeniem, że są dla siebie stworzeni, to było niesamowite.Tamta część była o wiele bardziej beztroska i optymistyczna.
Ale ta gorycz w dwójce spodobała mi się jeszcze bardziej - to było takie prawdziwe, często jest tak, że na drodze do szczęścia ludzi staje proza życia, jakiś głupi zbieg okoliczności niszczy wszystko.Bohaterowie dalej byli na pierwszy rzut oka tak samo idealnie pasujący do siebie, jak dawniej, ale są już trochę innymi ludźmi, życie nie potoczyło się, ta jak chcieli, żadne z nich nie jest naprawdę szczęśliwe.I ten smutek, który oboje próbują bezskutecznie ukryć, urzekł mnie w tym filmie najbardziej.
Końcówki nie da się jednoznacznie określić jako happy endu - jakiejkolwiek decyzji Jesse by nie podjął, straci coś i będzie tego żałował.Jeśli wyjechał i wrócił do dawnego życia - wiadomo, a jeśli zostanie z Celine, ograniczy swój kontakt z synkiem, którego bardzo kochał.I tak i tak niedobrze.Poza tym, nie wiadomo, jak ułożyłoby się im gdyby zostali parą, czy proza życia nie zniszczyłaby tej wzajemnje fascynacji.
Dużo bym dała, żeby powstała 3 część.

Oglądając obie części filmu -ja również bardziej byłem zafascynowany tym pierwszym.Niby wszystko tak pozytywne jak w "jedynce" lecz właśnie zabrakło pomysłu na dobry scenariusz-reszta jest na podobnym poziomie -ogółem super.Podpisuję się pod tematem i interpretacją "vene"- pozdro

Mnie dużo bardziej urzekła druga część. W pierwszej bohaterowie są młodzi, beztroscy, a ich rozmowy są w dużej mierze oparte na odpowiadaniu na pytania i gdybaniu... czyli na poznawaniu się i rozmowach na tematy, na które często się rozmawia na początku studiów... W drugiej części mamy już dwoje dojrzałych ludzi, ze sporym doświadczeniem życiowym, z bagażem doświadczeń i osobistych dramatów... W moim odczuciu ta część była bardziej emocjonalna i bardziej prawdziwa. Choć naturalnie pierwszej części nie można odmówić uroku ;)
Teraz z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy tej historii.